Herşey böyle başladı...

Önceden ben de bisikletin sadece çocuklara alınan bir karne hediyesi olduğunu düşünenlerdendim. Ta ki İstanbul'a gelip, Büyükada'da bisiklet gruplarını görüp heyecanlanana kadar. Hemen bisiklet kiraladım o gün, hiç unutmuyorum kıçım acıyana kadar bisiklete binmiştim. Ama tadı damağımda kalmıştı. Artık bisiklet eşittir özgürlük diyordum.

Sonra çok sevdiğim ve ne zaman bir karar vermem gerekse, o olsa nasıl davranırdı dediğim abim bir iş gezisi için İstanbul'a gelmişti (aslında eniştem ama ben ona abi diyorum). Yanında olduğunuz her an ondan bir şeyler öğrenebilirsiniz. Bisiklete binmek istediğimi ve bunu geliştirmek istediğimi kendisine açtım. Çok güzel bir fikir olduğunu söyledi ve aynı gün gidip bir bisiklet aldık. Kendimi 10 yaşında, karnesini yeni almış, bütün notları pekiyi olan bir çocuk gibi hissediyordum. 

Ertesi gün kendi bisikletime binmeye başladım. Bunu daha uzun süreli yapmalıyım diye düşündüm ve birlikte binebileceğim arkadaşlar aramaya koyulduk. Internette "Pedal Sesi" diye bir grup bulduk, ilgili kişi de "Mert ARSAN" adında bir kişiydi. İstanbul Anadolu yakasında bisiklete biniyorsanız mutlaka tanırsınız. Onunla birlikte bir çok turlara katılmaya başladım ve bisiklet becerimi ve performansımı iyice geliştirdim. Artık 50 - 60 km.lik turlar bana yetmemeye başladı. Bisiklet benim için artık bir tutku olmuştu ve bir astım hastası olarak bunu yapabilmenin nasıl bir duygu olduğunu sizlere anlatmam mümkün değil. 

Sonra bir gün İstanbul'dan doğup büyüdüğüm yer olan Zonguldak'a bisikletimle gitmeye karar verdim ve konuyu Mert'e açtım. Onun "tamam, gidelim" demesi üzerine planlamayı yaptık ve heyecan başladı. Yola koyulduk ve 2 günde 350 km yolu tamamladık. Benim için muhteşem bir tecrübeydi. 

Daha sonra bir bisiklet takımı ile lisanslı olarak yoluma devam ettim, yol ve yarış bisiklet takımıydı. 

Artık bisiklet gezilerimi fotoğraf ve videolar kanalı ile sizlerle burada paylaşmak istiyorum. Kim bilir belki bir gün sizler de bisiklete binmeye karar verirsiniz ve yollarda karşılaşabiliriz. 

Unutmadan bu blog da yine her zamanki gibi abimin fikriydi... :)