Ertesi gün kendi bisikletime binmeye başladım. Bunu daha uzun süreli yapmalıyım diye düşündüm ve birlikte binebileceğim arkadaşlar aramaya koyulduk. Internette "Pedal Sesi" diye bir grup bulduk, ilgili kişi de "Mert ARSAN" adında bir kişiydi. İstanbul Anadolu yakasında bisiklete biniyorsanız mutlaka tanırsınız. Onunla birlikte bir çok turlara katılmaya başladım ve bisiklet becerimi ve performansımı iyice geliştirdim. Artık 50 - 60 km.lik turlar bana yetmemeye başladı. Bisiklet benim için artık bir tutku olmuştu ve bir astım hastası olarak bunu yapabilmenin nasıl bir duygu olduğunu sizlere anlatmam mümkün değil.
Sonra bir gün İstanbul'dan doğup büyüdüğüm yer olan Zonguldak'a bisikletimle gitmeye karar verdim ve konuyu Mert'e açtım. Onun "tamam, gidelim" demesi üzerine planlamayı yaptık ve heyecan başladı. Yola koyulduk ve 2 günde 350 km yolu tamamladık. Benim için muhteşem bir tecrübeydi.
Daha sonra bir bisiklet takımı ile lisanslı olarak yoluma devam ettim, yol ve yarış bisiklet takımıydı.
Artık bisiklet gezilerimi fotoğraf ve videolar kanalı ile sizlerle burada paylaşmak istiyorum. Kim bilir belki bir gün sizler de bisiklete binmeye karar verirsiniz ve yollarda karşılaşabiliriz.
Unutmadan bu blog da yine her zamanki gibi abimin fikriydi... :)
Çok ilham veren bir başarı hikayesi :)
YanıtlaSilSevgilerimle...
Teşekkürler Heyfi. Ayrıca ilk aldığim yorumdu, sevgiler... :)
YanıtlaSilAramıza katılan yeni bir blog!
YanıtlaSilHoş geldiniz:)
Çok da güzel yazmışsınız, keyifle okudum.
Not: Ben de Kdz.Ereğli doğumluyum:)
Ayrıca kelime doğrulaması var, kaldırırsanız iyi olur. Yorum yazanlara kolaylık olur:)
YanıtlaSilTeşekkürler Semi. Hemşehri olmamıza sevindim. Bu arada uyarın için teşekkürler, kelime doğrulamasını kaldırdım...
YanıtlaSilKelime doğrulaması olmadığına göre zevkle yorumlarım:)
YanıtlaSil: ) Bisiklet sevdalısı olarak hoşgeldin diyorum. Yazacaklarını merakla bekliyorum.
YanıtlaSilbisiklet,bir kelime ...nerelere gittim ...bana bisiklet almadılar,babanın vardı,dışarlara çıkmadı günlerde banyoda dururdu(bisiklet),ister inanmayın ben banyoda bisiklette durmayı öğrendim...sonra sokakta çocukların bisikletlere yalvara,yakara binerdim,evdekini kimse yokken kaçırırdım,12 yaşında taşlık,dik aşağı bisikletten gittim geldim azrail amcanın yanına ,freni tutmayan bisiklet vermişler,korkmuşlar,kaçmışlar,beni kurtaran 40 gün sonra ölmüş.
YanıtlaSil35 sene belki oldu bisiklete binmeyeli ama o rüzgarın sesi,o özgürlük duygusu asla unutulmaz ....
Mazes mesajına ve hikayene bayıldım, muhteşem. Bende ilk bindiğim zaman bir kömürlüğün üzerinden uçmuştum, onun da freni tutmuyordu. Fakat dediğin gibi o rüzgarın sesi ve özgürlük duygusu bana bisikleti bıraktırmadı, bir çok kazam olmasına rağmen. Bu arada ablam Heyyfi senden çok bahsediyor, seni çok seviyor tanıştığımıza çok sevindim ... :)
YanıtlaSil